Yaşım kırk yedi
Ama gönül yaşım on yedi
Yaşımdan geçen bütün günler
Gönlüme atılmış, güzel bir komedi
Yaşım kırk yedi
Ama saçımdaki beyazların sayısı
Ben bir tek sana yandım
Kahverengi gözlerine kandım
O güzel gülüşüne inandım
Sayende kara sevdaya boyandım.
Varlığınla her zorluğa dayandım
Çaktı bir hain çakmağını
Yaktı ağaçların dağlarını
Ateşler örmüştü oysa
Cehennem ateşi kusan ağlarını
Çakmıştı bir hain çağmağını
Yakmıştı dağların ağaçlarını
Naz etme yar,naz etme yar
Sana olan sevgimi,gel az etme yar
Ömrüm sanki yaz mevsiminde
Gel ömrümü kış etme yar
Sevgi doldu,sevgi doldu
Saçlarından esen yeli
Bana da gönder güzel yar
Gönlüm sanki yangın yeri,
Aşkınla yangını söndür yar.
Ellerim bomboş bak,tutan yok
Gel tut ellerimi yar
Umut var ise yaşamak,
Umut yok ise asıl o zaman yaşamak
Umut biter mi hiç?
Biterse neye yarar yaşamak...
Gülen yüzle yaşamak,
Yaşamak için ölmek gerek,
Ölmek için sevmek gerek,
Sevmek için temiz yürek gerek,
Yaşamak için ölmek gerek.
Yaşamak için ölmek gerek,
Gönül yorgun,
Gel tut ellerimden
Gönül yorgun,
Yaşlar akacak gözlerimden
Gönül yorgun
Sitemler çıkacak sözlerimden
Bazen kırmızı
Bazen kan kırmızı
Bazen de en kırmızı
Gülümsün benim,tutkumsun.
Bazen beyaz
Beyazdan öte bembeyaz
Gecenin siyahını giymişse hasret
Kahır dolu gelir,elbet bu gurbet.
Korkularla kuşanarak gelmişse hasret
Korkulardan kaçış yok;
Çekilecekse çekilecek bu gurbet..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!