Sahilköy Şiiri - Şevket Coşkun

Otobandan gider iken
Sofular’dan dönüp sola
Sağın deniz solun orman
Ne şirinsin Sahiköy’üm

Yeşilin tonları sende
Sağlıklısın her bedende
Sıkılıp sana gelende
Bir başkasın Sahilköy’üm

Nefesim alıp derinden
Zıplamak gelir yerimden
Kurtulup şehir şerrinden
Mutlandırır Sahilköy’üm

Gündüzler çakal siner
Kelebekler kalkar iner
Aç kalıp gelen kediler
Seni anar Sahilköy’üm

Deresinden sular akar
Yağmur yağar şimşek çakar
Tepelerden kekik kokar
Sarhoş eder Sahilköy’üm

Böğürtlen olur yolunda
Yemişler açar dalında
Neler çıkacak falında
Kahve yapsan Sahilköy’üm.

Alların var morların var
Ocağında korların var
Kış gelende karların var
Lapa lapa Sahilköy’üm.

İki camin birde çeşme
Dikkat et çukur var düşme
Sorup yaralarım deşme
Söyleyemem Sahilköy’üm

Mezarım sende kazılsın
Gözlerden yaşlar süzülsün
Mermere şöyle yazılsın:
“Hastan öldü” Sahilköy’üm

Coşkun aşık olmuş sana
Mihneti yoktur yalana
Yollar dolana dolana
Sana çıkar Sahilköy’üm

Sahilköy-09 Aralık 2008