Bir sabah uyandım, umut kırıntıları
toz olmuş avuçlarımda.
Çimenler yeşermişti geçmişin mezarlarında,
her telinde bir hüzün,
her kökünde çözülmemiş bir sır.
Sahil kasabası sessizliğe gebeydi,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta