Martılara sorduğum sevgiliyi
Aramaya çıktım
Sahilden,
Ümit bekleyerek
Küçük bir yelkenden…
Güneş battı
Kimden haber alacağım
Şimdi,
Mavi Denizler ötesindeki
Güzel Sevgiliden…
Martılarda yok artık,
Yuvalarına dönmüş…
Bak;
Dönmeyen biz kaldık.
Ne yapalım,
Kaderimiz böyleymiş…
Ümit bekledik
Kırık yelkenden…
Güneş kızılca battı
Haber alamasın diye
SEVGİLİDEN…
(05.07.1974 - Pendik)
Erdal YılmazKayıt Tarihi : 1.4.2007 17:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendi siirlerim için birkaç cümle yazmam gerekirse; şiirlerim Gençlikte Çarpan Kalbimden Çocuksu esintilerdir. Bu esintiler, Ortaokul yıllarımda başlamış genç kalbimdeki çırpıntılardır. Gönülden, samimi, katkısızca, anlamlı veya anlamsız bir esintidir… Şiirler bazen gerçek yaşanmışlıktan esintiler olduğu gibi, hayali yaşantılardan da esintiler olabilir. İşte benim şiirlerim de böyledir. Gerçek yaşantımdan esintilerle beraber, hayali yaşantılarımdan da esintilerdir…(işte yukarıdaki şiir'imde, benimle ilgili hayali bir yaşanmışlıktır-Ancak birileri için bunlar yaşanan gerçeklerdir) İnsanın ömrü boyunca yaşantısı bir devirdir. Bu devir içerisinde; çocukluğu, gençliği, bekarlığı, evliliği, acıları, kederleri, ümitleri, ümitsizlikleri, zenginliği, fakirliği, sevgileri, hayalleri sığdırılmıştır. İşte bu bir hikayedir. İnsanın hikayesi… İnsanın bu yaşantısındaki, devir içerisinde, herhangi bir anında hikayesi susabilir. İşte benim şiirlerimde de, gerçek veya hayali hikayem bir an geldi; Gençlikte Çarpan Kalbimdeki Çocuksu esintiler, Bir Devrin Hikayesiyle susuverdi… Yıllarca susan çocuksu esintileri artık gün ışığına çıkarmak istiyorum.Hayatın şartları içerisinde çocuksu esintilere kapalı, katılaşmış ancak insanlık sevgisine açılmış kalbimi çocuksu esintilerle barıştırıp birleştirmek istiyorum. Ve istiyorumki bundan böyle sevgiler doğsun…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!