Sahilde Uyuyan Çocuk Şiiri - Hulusi Şentürk

Bir çocuk kumsalda, uykuya dalmış,
Susun ey insanlar, uyandırmayın!
Yüzükoyun öylece, uzanmış kalmış,
Dokunmayın sakın, uyandırmayın!

Uyanırsa eğer, çocuktur, ağlar,
Rahat durmaz sonra, oyuncak arar.
Ruhsuzca yaşayan, vicdansız sağlar,
Sanmam ki yavruyu, bağrına basar.

Ya sorarsa bir de, “nedendir” diye!
Kim çıkıp yavruya, cevap verecek?
İşte dünyamızdan sana hediye,
Deyip de simsiyah güller derecek?

Hoyrat yeller esmiş, virandır bağlar,
Mümkün müdür artık, bülbül ötesi.
Bu ateş yüreği, sanmam ki dağlar,
İnsanlık ölmüştür, var mı ötesi,

Timsah gözyaşları dökmeyin sakın!
Zulmü görüp susan, yine sizdiniz.
Mazlum insanlara durup da yakın,
Kucak açmak için isteksiz diniz.