Sahilde Olmak Vardı Şiiri - İsmail Türkmen

Kumsalda koşarken yanan ayak tenlerim
Unutturmalı yürek yanmalarını,
Denize koşar gibi koşmalıyım sevgi de serinlemeye
Dalmalı sevginin güzelliklerine dalar gibi
Denizin maviliklerine,
Kulaç atmalı ileri daha ileri
Mutluluklara koşar gibi uçmalı
Denizin serin sularında,
Şimdi sahilde olmak vardı,

Bir kayanın kuytu köşesinde
Serinlerken bakışlarında,
Ayak vurmak vardı, suyun serinliklerine
Yağmur olmak
Sonrada fırtına olmak
Giyinip bulutları
Yüreğinin üstüne ulaşmak
Yağmak serin sevgi olup yürek yangınlarının üstüne,
Sere serpe kumsalda uzanmış gülen gözlerine düşmek
İçin şimdi sahilde olmak vardı

Ürkekliğinde sığınsın,
Korktuğunda sarılsın,
Yorgunluğunda yaslansın diye
Sana bir dost yürek sunmak vardı
Saldım dallarımı sen tutunasın diye
Açtım yapraklarımı sen serinleyesin diye,
Koy olmak, bora almaz, dalga vurmaz,
Sen duldalayasın diye sahilde olmak vardı
Yelken olmak, dümen olmak vardı

Rotanı bana döndüresin diye
El olmak, gözyaşlarına uzanıp gül taçlarına sileyim diye,
Seni sahile, çağırmak vardı,
Bahar serinliğinde imbat kokulu sevgiye
Dağ olmak, doruklarıma ulaşıp
Güneşin doğuşunda gözlerini açasın diye,
Umutların sabaha koşar adım gelsin diye
Sahilde gece olmak vardı