Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
Üstlerinde sonsuz mavi gök
Sessiz ve huzursuz.
Sonsuza giden sahilde çocuklar koşar
Bağırarak
Dans ederek
Zıplayarak
Ve gülerek.
Sonsuza gide sahilinde çocuklar koşar.
Kalelerini
Evlerini kumdan yaparlar.
Deniz kabuklarıyla evlerini boyarlar.
Sonra gemilerini kuru yosunlardan örerler.
Ve onları
Hudutsuz
Denizlerde yüzdürürler.
Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
Ne yüzmeyi bilirler
Ne dalgalarla dans etmeyi.
Ne de ağ atmayı derinlere.
İnci avcıları inci aramaya dalarlar.
Balıkçı tekneleri geçer gecede.
Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
Çakıl taşları toplar rengârenk
Ve onları maviye atarlar.
Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
Ne gizli hazineler ararlar masallarda
Ne de gerçeklere inanırlar kocaman dünyalarında.
Deniz kahkaha ile dalgalanır.
Ve sahilin tebessümünün parıltısı solgundur.
Bebeğinin beşiğini sallayan bir anne gibi.
Ürkütücü dalgalar çocuklara
Manasız masallar anlatır.
Sonra deniz çocuklarla oynar
Ve sahilin tebessümünün ışıltısı solgundur.
Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
Uçsuz bucaksız gökte fırtınalar dolaşmaktadır.
Fırtınalı denizlerde gemiler batar.
Sahilde ölüm kol gezer
Ve çocuklar oyuna dalar.
Sonsuza giden sahilinde çocuklar koşar.
04.03.1995
Serkan Zengin
Kayıt Tarihi : 7.5.2021 18:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!