Sahil ve Sessizlik Şiiri - Yakup Icik

o sahilde oturur hala
kimse orada olduğunu bilmez.
eger rüzgar eser ıslatırsa seni
bil ki o,nun sessiz akan gözyaşları.
ve dingin bir hava o,nu tekrar alır,
sessizliğini, ıssızlığına yol alır gider.
kimse sormaz nereden geldi
ya da ne yaptığını.
öylece bakma sahilde hiçbir şey görmek için.
her boş bakış ölüm olur duyulmayan,
hiç bir zaman bilinip sevilmeyen.
o sahilde biri var, o biri her biri/miz
o bazen b(s) ize acıyor,
ama ağrı sadece b(s) izi görebilir.