Sahil Şiiri - Halil Ibrahim Tekin

N e guzelliklere sahitlik ettiniz,
El ele dolasan sevdalilara,
Yurekleri birbiri icin carpanlara,
Banklarda oturup basini bir omuza yaslamis insanlara.

Evet! Sahitlik ettiniz siz,
Simsiyah saclariyla coskun gonulleriyle,
Sevdalarini seninle paylasmak isteyenlere,
Ve kirk yil sonra agarmis saclariyla,
Hala ayni askla sana gelen insanlara.

Gencliginde de baslar omuzlarda, gozler ufuktaydi;
Yaslaninca da ayni, yine gozler ufuklarda.
Banklar degisti, sevdalar degismedi.
O degismeyen ask ve tutkulara sahitlik ettiniz.

Bazen hasretlere sahitlik ettiniz;
Agzinda bir Anadolu turkusuyle memleket ozlemini anlatan,
Anasini, babasini, dostlarini, yavuklusunu ozleyenlere,
Ilham kaynagi, sirdasi, dostu oldunuz.
Yalnizliklarini paylastiniz.
Cesaret verdiniz ayakta kalmasi icin:
„Hadi oglum sen bunuda basarirsin“ dediniz.
Ona mangal gibi bir yurek verdiniz.

Hani bazen de hayattan umudunu kesmis,
Elinde sarap sisesiyle dolasan sarhoslara,
Yada cilingir sofrasini kurmus,
Kavun, karpuz, bir de beyaz peynir yaninda,
Coban salatasiyla, raki kadehlerini tokusturanlara,
Sahitlik ettiniz siz.

Kismetini denizde arayan,
Ve O’nu sahilde bekleyen anaya,
Yada ufukta sevgilisini arayan sevgiliye,
Balikcilara sahitlik ettiniz siz.

Sahilinde demir atmis yatlara,
Ve orada agzinda puro, gobegini ileri cikarmis,
Hanimlarida nezaket gulucugu atan,
Zenginlere de sahitlik ettiniz siz.

Yuvasini bir barakada kurmus,
Kalan yemek artiklarini arayan,
Arkasinda uc bes yavrusuyla,
Sabahin korunde ac karnini doyurmaya calisan,
Tuyleri kirden simsiyah olmus,
Bir lokma ekmek icin kuyrugunu sallayan,
Vermeyince basini one egen,
Ve sessizce cekip giden o onurlu,
Sokak kopeklerine de sahitlik ettiniz siz.

Ey sahil sen! Sevdalilarin, ayrilanlarin, kavusanlarin,
Umudunu kaybedenlerin mekanisin sen.
Onlarin dostu, sirdasi, yalnizligi,
Bazen umudu bazen de umutsuzlugusun sen.
Nelere sahitlik etmedin ki sen.

Denizlere sahitlik ettiniz binlerce yil.
Denizlerle savasiniz sizin,
Cekmis dalgalarini geliyor uzerine,
Bazen o kazaniyor bazen de sen.
Ama dostsunuz siz.
Cunku sahilsiz deniz, denizsiz sahil olmaz.
Ebedi dostlugun ve dusmanligin timsalisiniz siz.
Ama yine de buyuk asklarin timsalisiniz siz.

Yazlari plajlarinda guneslenen,
Kumlarinda kaleler, evler yapan cocuklarin,
Elinde kitap okuyan yaslilarin,
Capkinlik yapmak icin etrafi yan gozle tarayan genclerin,
Bir kosede mangalini tutsuleyen piknikcilerin,
Sahidi oldunuz siz.

Evet siz! sahiller,
Bu kadar seye sahit oldunuz.
Ya ben!
Ben nelere sahit olmadim ki su kisacik kirk yilda!

Ey sahil sen!
Mutlusun sen, cunku sevdiginden ayrilma korkun yok.
Bazen o sana, bazen de sen ona cicekler veriyorsunuz,
Sevginizi anlatmak icin baharda.
Ya ben! Ben kime vereyim baharda ciceklerimi?
Sevdiginden uzaklarda kavusmayi bekleyen ben.
Bize de sahitlik edermisin sen?

Biliyorum banada sahitlik edeceksiniz siz!
Ve sahitlik edeceksiniz sonsuza dek.
Benim gibilerine ve digerlerine de.
Iyi ki varsiniz. Degilse ne yapardi,
Insanin ve insanligin olmadigi yerde insanlik?
Gel bir ders ver insanlara, insanlik adina;
Dost ol, sevda ol, sadik ol, sirdas ol onlarin yerine.
Ve ey sahil! Sen dostum ol, sirdasim ol, sevgilim ol,
Sevdigimin ve benim yerime, MUTLU OL! MUTLU OL!