Çekilmişti ya el ayak,
bize kalmıştı ya ayazlı gecenin sokakları.
Yürümüştük ya
Sarmaş dolaş o karlı gecenin koynunda.
Uçuşurken ve yarışırken,kor taneleri,
Konmak için kor dudaklarına,
dudaklarımdan önce...
Ayaklarımızın altında ezilen kar sesleri,
Kediler çöplerden yiyecek ararken.
Gün ışıltılı sokak lambalarının altında.
Erimişti;
O şanslı kar taneleri gibi içim,
Elinde elim,gözlerinde gözlerim.
Erimişti;
Kar tanelerinin ıslattığı dudaklarım kor dudaklarında.
O gün bağlanmıştım sana,
ve hep serzendiğim şu zor yaşantıma.
Şahika...
Savrulmuş olsakta sonradan bir fırtınayla ayrı hayatlara,
Karışmış olsakta çoluk çocuğa,
Severim oldum olası karlı geceleri hâlâ,
Ömrüm de sensiz eriyor olsada.
Kurşun gibi hasretinle,kalbim her gece vurulurken.
Şahika...
Kayıt Tarihi : 22.8.2021 04:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!