Şahide Şiiri - Ahmet Ayar

duyarsan bir gün
gel kabrime,
uzak deme, gel
trene bin
eskişehirde ya da bilecikte in
otobüse bin, bagaja verme çantanı, yanına al
eskiden olsa gelir alırdım, bilirsin
unutursan adımı,
“vaveyla” da yazar şahidemde, bulursun
ıslatma toprağımı,
gemlikte yağmur çok yağar, bilirsin
açmamışsa kabrimde sarı çiçek
etrafına bak, kim görecek
gül arama
güller olmaz burada
boyunları kırılınca gömülürler toprağa
onlar gülmediler, kendileri gül’düler
kırılınca boyunları toprağa gömüldüler
sarı çiçek diyordum
kopar,
kim ne diyecek
ölüler içindir sarı çiçek,
bunu kim bilmeyecek
dik onu kabrime
sokuşturuver,
hani bazen öyle derdin ya;
etrafını sürüştürüver
olsun,
yine takıldın ayrıntıya
köksüz olsun
yıkılmaz o sen gidene dek
ıslatma sarı çiçeği;
göreceksin gözbebeklerimi
ıslatma gözlerini
hem benim de hakkım var,
göreyim gözbebeklerini…