Şahid Şiiri - Zeynep Beşen

Gönlümü avutuyor gözlerin
bakmıyorum gözlerine
bırak!
feryadı figanı tadınca yaşasın.
varlığında yansın
yokluğunda kavrulsun
çiğ kalan çabuk infilak olur diyorsun
tamam olsun.
istediğin gibi olsun..
sen istiyorsun diye olsun..
sesin efsun gibidir dinlemesini bilene
ben bildim..
sevdim bildim
bildiğimden bildim
bildirildi diye bildim
bildirildiğini bildim
afyon gibi basıyorum
şu dünya içinde içime,anlamıyorsun!
tamam anlama o da kalsın.
ellerinin ne oldugunu kaf dağlarına benzetirim
inanırım anlarım anlata bilirim
bir şahidi olamadım.
bırak o da şahidsiz kalsın diyorsun.
tamam kalsın
ben istemem istemeyi de hiç istemem
sen istedin diye tamam o da kalsın.
ruhuma iyi geliyor benliğin buralarda
seviniyorum duruyorum
duruyorum yok yere
hiç yere durduk yere seviniyorum
duruyorum üzülüyorum
üzülüyorum geçiyor
geçişlerim sende duruyor anlamıyorsun.
kaşlarında içleniyor,yüzünde iyileşiyorum
ünlemlerinde duruluyor
tümseklerinde yoruluyorum
ücralarında sakince geziniyor
kaçmak vakit kaybıdır iyi biliyorum
sonsuzluğa atılan adımların bir adım başında
üç noktada gürültülenip
nedenlerini o nedenlerini
içtenlikle vurmak istiyorum.
sonra her gün sonra
yaşadığım sürece sonra
her gün sonra
yüreğini yüreğimin üstüne çekip
uyuyor uyanıyorum.
bu cennetle cehennemin
kardeş olduğu yerdir
ses etmiyorum.
şahid olsun hüda
ben bu aşktan memnunum.
bu sen boyasında ki aşka da hamd olsun.