1.
Asilikle özdeş ruhumla
diyarlar ötesi yolculuklara çıkıyoruz
az u/mut gibi,çok az vakit var farkındayım
bazen öyle titriyorki dizlerim ürkmemek elde değil..
Istırapla geçen kör zamanları sindirerek
diken üzerinde yaşamaktır bu halin tam tarifi,
duyupta anlatamadığım..
Hakim olamadığım ruhumdaki karmaşada,
bir ayağım aşk'a,bir ayağım çukurda
yürümeye çalışıyorum aslında
izlerini göremediğim
ama izinden gittiğim bir yol bu..
2.
Telaşımı hoşgörün
sadece dönüşü olmayan yollar istediğim
Ricamı bağışlayın,ben bir acemiyim..!
Yaralanmakta neredeyse usta/lığım var ama
sevinmeyi öğrenemedim,ne bileyim beceremiyorum bir türlü..
Sanki bir el sihir yapacak tüm ipleri koparacak gibi
ve bilmediğim bu akrobatlığı zaten yapamazken
yerle bir olmaya o kadar hazırım ki; bilemezsiniz..
Hep diyorum ya: ''sahici'' olmalı
herneyse hayat mı,dünya mı?
yol-iz bilmeyen cümlelerim buyüzden melankolik
sabrım tükenmez kalemime işlemiyor bazen..
Affedin ne olur; eflatunu belki öğrenir birgün
sevinçleri,sebepsiz gülüşleri
ve beklentisiz yaşamayı vurgunlarda..
23 03 2011 İstanbul
Feyza MuhurluKayıt Tarihi : 21.6.2011 03:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!