Sahici bir insan Şiiri - Özlem Saba

Bana bunu söylemeyin artık!

Vaktiyle hepiniz oldum ben!

Çarmıha gerilen İsa
Derisi yüzülen Nesimi, Hypatia
Taşlanarak öldürülen Soraya...

Yüzüm yontma taş devrinde oyulurken
Gözlerim;
Hiroşima da zehirlenen küçük kızlar gibi bakmakta!

Dilimde Füruğ Ferruhzad şiirleri
Yokluğum gizemli
Aklım Ferhunde Melikzade gibi
Her gün varlığını yeniden, yeniden yakmakta...

Ruhum ki;
Her türlü iklimi barındırır dehlizlerinde...

Belki de dediği gibi Şairin:
"Ey, iki adımlık yerküre
senin bütün arka bahçelerini
gördüm ben!"

Gördüm ben!

Hayat dediğiniz nedir ki
Tüm giz,
Okyanusuna varmak için
Deli deli akan bir ırmakta...

Yalandır coğrafyalar
Gün dediğiniz yalan.

Cennet, cehennem...

Her şey tam da şu anda,
Şimdi, burada olmakta...

Siz ki;
Kainatın her türlü şifresini
Taşıyorken her bir zerrenizde
Mitoz ve mayoz gibi
Anlamsız bölünmeler de
Her biri sonuçta,
Yine aynı şey olmaktalar!

Bundan sonra söylemeyin bana
Kim ve nasıl olacağımı!

Ben bilirim kendimi
En az sahici bir insan gibi

Tüm suretler yine ben
Ve tüm yollar, yine bana çıkmakta!