Sahici Şiiri - Feyza Muhurlu

Aslını unuttun yine,oysa asalet doğuştandır,sen bilmezsin..
Asıl'ı kalan sevdayı elbet birgün yaratan indirecektir yeryüzüne
hiç hesapta yokken,incitilmeyi sen nereden bileceksin..
Aslında doğanın tabiatına terstir bu düzen..

Alışmak ne zordur ve hep yeniden,sıfırdan başlamak
umutla,umutsuzluğun arasında Araf'ta kalıp
yeniden yeşertmeye çalışılan kırıntılar küle dönmüşken,
kendini yeniden yaratmaya çalışmak ne demektir?
Sen bilemezsin,hiç çabalama kendini yorma anlayamazsın..

Sahici olman gerek önce,sahibi olduklarının değerini bilmen için
belki de önce kaybetmelisin,sonra yeniden doğmuş gibi
bulmalısın, ellerinde değil yüreğinde..
Gözlerinde ateşler içinde bulmalısın ve hatta yanmalısın
belki böylelikle yaşarsın kimbilir..

Ama bu kadar ümitli olma,
yakmaktan önce, yanmak cesaret ister
Bak bakalım,ardında kalanlarda ne bıraktın
ve sana bildiğin gibi dönecek mi?

Bakalım uçurumdan sarkıttığın
dahası kenarında unuttuğun
belki nefes alıyorsa da,hala yaşıyor mu? ..
Yani bıraktığın ve yeniden bulduğun ruh
aynı değerde,aynı yürekte mi?
en önemlisi aynı yaşama sevincinde mi?

Hayat her zaman bu hakkı vermez çünkü..
Geç kalmış olmamak için..
İyi düşün,sonra gidecek misin?
Yoksa adam gibi kalacak mısın..!

Bir eflatun..
6 4 2011 İzmir