üzerimde soğumuş kan lekeleri, sırtımda sayısız caninin hançerden örme yara izleri
Ben ki ıslak ceketimin altında kurumaya çalışan kanatsız bir fısıltıydım kara geceleri
Apansız ayrılıklarla çevriliyken etrafım içimde korkunun dinmez çığlık sesleri
Meğer ne değerliymiş insan, kendisinde bulamasa bile sevilmeye değer yüreği
Ne gariptir ki açıklanamaz sayısız hatanın doğruluğuna kaptırmıştım kendimi
Hükümsüz sözlerse bu cümlelerim okuma, bilme, ne de olsa hiç hissettiremedim sevgimi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta