Sahici Şiiri - Zehra Şirin

Nasıl vazgeçebilir insan
Yalnızlığı teselli edip gönlüne
Sevda denen çukurun içinde debelenirken
Hangi sızı delip geçebilirdi
Gülüşün kadar böyle sahici
Şimdi ben ve sensizlik başbaşayız
Kavruk bir ten hasretin, yabancı değil
Çocukken söylediğim masum yalanlarım
Senmişsin, en hakiki tebessümüm
Ayaklarıma dolanmış bakışların ve ben
Yürüyoruz.
Yabancı değil bu bakış, hem sıcak hem soğuk
Dışarısı kar kış,ellerin ateş.
Gitme , daha nasıl söylenir bilmiyorum
Beni senden başkasına itme
Daha kaç kez kal denir bilmiyorum.