Sahibini bulamayan mektuplar I
İhbarım Kendime
Aşkını söylemeye cesaret edemeyenler kendilerini kelimelerle ihbar ederler...
Yaşadığım sandığım ömrümün son demindeyim biliyorum… Öyle gel git li, öyle med cezir li hayatım oldu ki içine düştüğüm… bazen içime çekildim, bazen de benden habersiz olduğunu bile bile kıyılarına sığındım durmadan… bıkmadan…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta