Hüzün mavi bir sözle
Gözyaşlarımı içime gizlerim
Donar gamzelerimde gülüşlerim
Bileği burkuk
Ürkek bir taydır şimdi gelişlerim
Madem ben yaklaştıkça uzaklaşacaksan
Sana ulaşmayan yolları neyleyim?
Gecenin oltasına takılır kırık düşlerim
Balıkçılar, ağlarını toplar
Ben, senli anılara dolanır, debelenirim…
Bak bahar geldi sevgili, uyandı toprak
Filizlendi dallar, her yer çiçek, yaprak
Hadi toparlan artık, silkin, kalk!
Kim mutlu ki kendisine dayatılan hayattan?
Öfkelerin yürekten taşması bundandır
Kalabalığın ortasındaki yalnızlık
Damağımızdaki buruk tat bundan
Islak kaldırım taşları gibi
Ezildiğimizi sanmak da bundan…
Ben, “eski sen” i özledim
Sıcaklığını, içtenliğini…
İyi dinle yüreğinin sesini
Boş ver avucundaki silik kader çizgisini
Boşuna mı verilen bunca emek?
İstersen yok say her şeyi
Başladığımız yere dönelim geri
Bak, dudaklarım uçuk yarası
Bu soğuk hüzün üşüttü yüreğimi
Ya topla gel dünlerden çocuk gülüşlerini
Ya da vur beni…/
Kayıt Tarihi : 2.4.2015 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Henüz at üzerinde duramayacak kadar küçüktüm. Bir atımız vardı, adı Şimşek. Neden Şimşek derlerdi ki. Ona rüzgâr olmak yakışırdı. Çünkü rüzgârlarla yarış ederdi. Günlerle yağmur yağmış, yer yer heyelan olmuştu. Bir gün Şimşek, sırtındaki fındık çuvalları ile birlikte oldukça yüksek ve tehlikeli bir yerden yuvarlarlandı. Ayak bileği kırıldı. Babam veteriner getirdi, olmadı. Kara sakız “katran” kaynatıp sardı, olmadı. Zeytin yağ ısıtıp sardı yine olmadı. Çok acı çekiyordu, inliyordu. Güzel gözlerinden yağmur gibi yaşlar döküyordu. Ayağına basıp yürüyemiyor, dışarı çıkamıyordu. Verilen yemi bile yemiyordu. Bir deri bir kemik kalmıştı. Bir sabah, ahırdan gelen tek el silah sesiyle uyandım. Dışarı koştum. Babam, oracığa çökmüş ağlıyordu. Babamı hiç ağlarken görmemiştim. Ne olduğunu bilmeden ben de ağlamaya başladım. Nedenini sonra öğrendim. Meğer iyileşmeyen atları vururlarmış. Şimşek' in acısı dindi. Babam ve ben hep birbirimize göstermeden ağladık zaman zaman... Bu şiirle ne alakası mı var? Hiç! ... İşte öylesine…
Ürkek bir taydır şimdi gelişlerim
Ya topla gel dünlerden çocuk gülüşlerini
Ya da vur beni…/
Kendinizi Şimşeğin yerine koymuşsunuz gibi geldi bana Naime hanım...Şiirdeki yakarışı, hikayeyle tamamlamak enfes olmuş...
Fındık, çuval bağ
Atım Şimşek bağ
Kırık ayağı
Silah sesi bağ.
Niçe güzel şiirlere değerli şiir dostu... selam ve saygı ile....
TÜM YORUMLAR (120)