Sahibini Arayan Mektup-3 Şiiri - Yusuf Safi

Bu gün yokluğunun bilmem kaçıncı günü
Havada puslu bir duman
Ekim ayının tam ortaları
Artık bu şehir mevsim gibi kendini kışa hazırlıyor.
Sonbaharın son yağmurları da artık veda ediyor bu lanetli şehre
Çünkü bu gün yokluğunun bilmem kaçıncı günü
Ben yine her sabah erken kalkıyorum, şehrin bomboş caddelerinde hesapsız voltalar sayıyorum.
Hangi sokakta hangi kavşakta yitirmiştim seni, onlara soruyorum ama sözbirliği etmişçesine hiçbir kavşak, hiçbir sokak cevap vermiyor sorularıma. Sonrasından ben küfürler sayıyorum her geçtiğim kaldırıma sokağa kavşağa.
Hala geceleri en son ben yatıyorum bu şehirde tüm ışıkların bir bir sönmesini bekliyorum ve ardından içtiğim en ucuz sigaranın son izmaritine kadar seni bekliyorum.
Belki de seni değil senden gelecek bir haberi.
Acaba şimdi neredeydin?
Hayata mıydın en azından?
Hayattaysan mutlu muydun?
Mutluysan bensiz nasıl başardın?

Bu gün yokluğunun bilmem kaçıncı günü
Sabahlara kadar radyo istasyonlarının cızırtıları dolanıyor yalnızca odam da değil beynimde
Her şarkıda ismini duymak özlemiyle sesini kısmıyorum

Bu şehir sakladı seni benim içimde
Ve şehirler arası bir otobüs alıp götürdü seni benden.
14 numaralı koltuk pencere kenarı,
uğurlamaya seni kimse gelemediği halde ağlamadığını biliyorum,
belki başını yaslamışsındır camın soğukluğuna.
Acaba giderken diyorum hatırlamış mıydın beni
Sessizce köşeme çekilip başımı avuçlarımın arasına aldığımı hiç düşünmüş müydün.
Üzülmüş müydün hiç halime,
Üzülür müydün halime eğer görseydin kupkuru yaşları gözümde.

Bu gün yokluğunun bilmem kaçıncı günü
Taptaze doğmadı güneş bu sabah,
Bulanıktı bütün gün
Hatta sabahleyin bile doğmak istememişti
Saklamıştı kendini birkaç kara bulutun arkasına

Ve kuşlar bu sabah hiç ötmedi, yeni bir günü müjdelemediler
Oysa bütün gece onları beklemiştim yapayalnız,
Soğuk bir rüzgar esti bütün gün fakat ağaçlar yerlerinden kımıldamak istemeyen bir çocuk gibi zorlukla sallandılar bir o yana bir bu yana.
Çünkü bu gün tarihin en karanlık günü bu şehirde
Doğa bir daha kaldıramaz böyle bir acıyı
Bu gün yokluğunun bilmem kaçıncı günü
Ve hala ne sen varsın ne de senden bir haber