Et ve kemikten köstüme zincirlenmiş
Sahibini arayan köle!
Neden sırtını dönersin ki güle!
Sen ki!
Bir tüy kadar hafif
Işık gibi latifsin
Ağırlığını hissettiğince
Altında ezilirsin.
Sevebildiğince sev
Taşıyabildiğince dayan
Kaldıramıyacağın yüke olma payan.
İnsana sunulmuş en değerli ödüldür hayat!
Sen yoksan!
Ne anan ne baban
Ne sevdiklerin ne sevemediklerin
Ne gördüklerin ne de göremediklerin
Hiç bir şeyin olamıyacağını düşün çevrende
Görmüyor musun!
Varlığınla anlam kazanıyor herşey evrende.
Kayıt Tarihi : 25.6.2010 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgiler...
İnsan tek'inin önemsizliği/önemliliği çatışkısına varoluşçu bir bakış..
Us'ta tartışmalara yol açan insan merkezli yaşama pratikleri hakkında Sayın KORKEN daha nesnelci bir yaklaşımdan yana..
Şiirde bu duruma değgin net savı ''Varlıkla her şeyin anlamlı olması ''odağında görmek olası.
Doyurucu bir içerik,nitelikli bir evren algısı,çok kararlı bir biçem..
İlgiyle okudum.
Kutluyorum.
Anlatmak istediğini bazen kapalı, bazen ince vururşlarla bazen de bu şiirde ki gibi düşündürerek yazan bir şairdir.
Tebrik ediyorum üstad yine güzel kaleminize has bir serbest okudum.Tam puan/ Ant.lis.
Selamlar
TÜM YORUMLAR (26)