Sahibine Şiiri - Mehmet Damar

Hayatımın en anlamlı tanımı, bu sokaklar benim,
Eksik kaldığım,kendime bile sığamadığım,bu sokaklar benim,
Uçarcasına mutluluktan yürüdüğüm,
Haliçten pier lotiye ayaklarım yerden kesik benim,
Sonra oturup bir köşesine,
İstanbulun sigaramın ve senin içime doluşun gibi
Bu sokaklar cennetim oldu benim,
Hırçın dalgaların kıskanç sesi gibi,
Ayazında İstanbulun üşümüş ellerinin,koynuma sokulması gibi,
Sonra süzülüşü yağmur damlalarının dudaklarına,
Bu sokaklar arzularım oldu benim,

Sonra terketti beni birer birer bütün yaşanmışlar,
Önce İstanbul kayboldu ufuklarımdan,
Hasreti toprağındayken düştü yüreğime,
Birgün, sen gittin, bu sana yoğurulmuş hayatımdan,
Ama ben senden bir türlü gidemedim,
Şimdi bu sokaklarda değilim belki,
Aklım orada,adımlarım başka kaldırımları arşınlar
Bir sigaram kaldı o günlerden bana,
Birde gözlerimden düşmeyen suretin,
İstanbulu,bu sokakları ve seni çok seviyorum sevdiğim

Geride ne kalırsa silip atmak isterya insan
Ben heranımda yad ediyorum sizi
Silinmesin istiyorum bir zerresi bile seninle geçen günlerimin,
Her tren bağırtısı,her vapurun sesi ve uçan her martı seni getirir bana
Birdaha bu sokakları böyle güzel yürümeyeceğim biliyorum
Ama İstanbulu,bu sokakları ve seni çok seviyorum sevdiğim
Çok seviyorum....