Yüreğimde nice sevgiler yaşattım bunca yıl usanmadan bıkmadan her birinin adını unutmadan
sevdim yıllarca sandımki ben sevdikçe sevilirim sandımki sevgimin sonsuzluguna erişir
o sevdiklerim yıllar geçti yorulduğum usandığım anlar oldu yılmadım sevgimdi sonuçta
engin olan
Güç gerekmezdi para istemezdi heryerde sevebilirdim karşılıksız çıkarsızdı sevgim
Herkezi eşit dercede sevebilirdim sevmek tam bana göre işti herzaman yüreğimin kapılarını hep açık tutardım sevgi açık ve net olmalıydı bazen yanlışlıklarda olurdu
ama sevgisiz olmazdı o yanlışlarda sevgiyle düzeltilebilirdi isimler çogaldıkça sevgiler
degerini yitirir sanırdım oysa öyle olmuyordu sevdikçe daha çok kişi seviyordum içimde hızla büyüyün bir dünya idi sanki sevgi
Bir gün aklıma takıldı acaba sevdiklerim beni seviyorlarmıydı bu düşünce den ürktüm içimde buz değil ateş degil hiç bilmediğim tanımadıgım bir duygu kapladı ağlamak gelmiyordu içimden
yanlızdım etrafıma
bir bakındım hiç kimse yoktu ve ben bunca sevgiyi nasıl körü körüne sevmiştim diye düşündüm bir an
Sevgi tek başına bir işe yaramıyordu sevgi artı güven istiyordu çünkü güvendiğiniz heryerde
sevgide yeşeriyordu
Tek başına bir yürek bunca sevgiyi nasıl taşıyabilirdi karşılığı olmasa çünkü görüyordum ki sevilmeyi sevmeyide bilmiyorlardı ı sevgi bu kadar zormuydu sevmek bukadar imkansızmıydı deniz kendini aşar kırgın dır kayalara çarpar yorulmuştum karar vermiştim
SATILIKTI ARTIK SEVGİLERİM
SEVGİ gözlerini yumduğunda
ellerinde hissettiğin sıcaklık SEVGİ aynaya baktığında yüzündeki çizgilerdi onlar yüreğinden gelen izlerdi
SEVGİ YAŞAMAK DEMEKTİ BENİM İÇİN O YÜZDEN SEVMEKTEN HİÇ BIKMADIM BEN
Asiye AtabaşKayıt Tarihi : 27.3.2007 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)