Sahibim Şiiri - Orhan Kutlu

Bir daha güneş doğmayacak mı,
Hangi asra kadar sürecek
Bu mezar karanlığı.
Kim diriltecek içimdeki ölüyü
Ve kim bitirecek
Sürgün ayrılığı.

Bu bir kayboluş mudur
İki pencereli zindandan göremediğim
Ey bu zindanın Sahibi
Bir ışık ver içeri az da olsa
Belki aydınlanır yolum
Giderim gideceğim hangi yolsa.

Bir korku benliğimde
Benden ümidi kesmen den yana.
Sebebidir gittiğim yollar
Ruhumda açılan yaraların.
Oysa ümidini kesme ben den diyerek
Hep açıktı kapıların.

Sen sevgisin affedersin
Bu günahkarı affet ey Sahibim.
Yaşlı gözlerle yalvarırken Sana
Tövbe tövbe diyerek
Arş-ı ala da dualarım.
Çaresizim, yalnız aşkına sahibim.

Ne saray, ne köşk ne de zenginlik
Gönül tahtında küçük bir yer istediğim.
Sana yakın olmak, seni görebilmek
Seni koklarken can bulmuşçasına
Kokusunu duymak cennet bahçelerinin.
Dizlerinin dibinde aşkına boyun eğmek.

Sen her şeye ben aşkına sahibim.

22.03.2010