Issızlığın da gecenin yine sensizliğin bir köşesinden tuttun ve ittin
Voltalarken solonu boylu boyunca bir ses duydum derinden
Ne gariptir Aşkı sevdiren de nefret ettiren de sen oldun
dillim de noktası belli olmayan tonlarca cümle birikti
Ne söylesem de nafile
biliyorum
neresinden tutsam yalnızlığın elimde kalıyor
Ne söylesem boşa çıkıyor zaman
Ne zoruma gidiyor biliyor musun
Onca güveni sağladıktan sonra
Sahi yüreğimde kendini öldürmeyi nasıl becerdin..!
hazan
Kayıt Tarihi : 5.10.2016 14:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!