Sahi Siz Başarabildiniz mı Unutmayı?

Ben başaramadım. Kimler geldi geçti hayatımdan. Ne anılar bıraktım oysa geride. Fakat başaramadım. Belkide aşk denilen illetin en güzel tarafıydı bu. Belki en acı en berbat ama bir yandan en güzeli. Belkide böyle avutuyorumdur kendimi. Nerden bileceğim? Belki sözler verdim bir çok, unutacağıma dair. Ama başaramadım. Ne yaptıysam unutamadım. Bir türlü çıkarıp içimden atamadım seni. Herşeyi unuttum,birtek seni unutamadım. Ve sonunda anladım unutmak diye birşey olmadığını. Yokmuş hayatta böyle birşey! Alışmak varmış.. Ve ben çok alıştım sensizliğe. Unutamadığım günlere alıştım. Sensiz bir sabaha uyanmaya,yanımda olmamana alıştım. En çokta, "canım! " diye bağırıp sarılmamana alıştım. Kaç sonbahar devirdim. Kaç eylüller geçirdim bir bilsen.Alıştım, çünkü başka çaremde seçeneğimde yoktu. Ve biliyo musun seni her unutamadığımda göz yaşlarımı tutamıyorum. Büyüyor içimdeki sen.. Hani insan çok istediği şeyi çok azimle başarırdı?
-Seni unutmayı bir türlü başaramadım..
Sonra göğsümün altında bir yer acıyor.Ve ne yazıkki, sen olduğunu farkediyorum her zamanki gibi.Eğilip, söküp atmaya çalışıyorum. Yine başaramıyorum.En kötü olduğun an var ya, başaramadığımda o an 2 misline çıkıyor. Daha kötü oluyorum sonra. Uyumak zor, uyanmak kolay oluyor her geçen gün. Ama olsun diyorum ya alıştım artık. Beni terketmene, susmalarına, arkanı dönmene, hatta sarılmayışlarına alıştım!

Bilmiyorum ben unutamıyorum, sahi siz başarabildiniz mi unutmayı?