Sahi; neydi aşk:
Şehrin dik sokaklarında soluk soluğa kalmaktı;
Aşk denen madalyonun bir yüzü,
Ve salaş bir odada,
Sana ait olmayan eşyalarla baş başa;
Beklemekti yorgun vuslatı.
Kısıtlı zamanların toplamı,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
