Sahi Neydi Aşk Şiiri - Mehmet Emin Eryazgan

Sahi; neydi aşk:
Şehrin dik sokaklarında soluk soluğa kalmaktı;  
Aşk denen madalyonun bir yüzü,
Ve salaş bir odada, 
Sana ait olmayan eşyalarla baş başa;
Beklemekti yorgun vuslatı.
Kısıtlı zamanların toplamı, 
Kasıtlı mekanların eşsiz ilhamıydı aşk...
Ürkeklik ve arsızlığın izdivacı,
Sadece yürekten sevenlerin şuursuz harcıydı aşk..

Boyundan büyük sevmelerin, 
Küçücük zaman dilimlerine sıkıştırılmış hali,

Asırlık özlemlerin;  
Saatlerdeki minyatür ahvaliydi...

Aşk bir sigaranın dumanını bölüşmek
Hayat vererek ölüşmekti her nefeste...

Sıra dışı hayallerin sıradanlaşmasıydı vuslatlarda
Sınır ve sinir dışı bakışlara eşlik etmesiydi;  
En fütursuz dokunuşların.
Şubat soğuğunda haziran sıcaklığı,
Kan ter içinde üşümelerdi aşk..

Aşk hayanın hayasızlığa dönüşümü,
Cennetin yer yüzüne iz düşümü,
Ve kaderin bir kalbe siz düşümüydü..

En geveze suskunlukların, 
En beklenmedik puskunlukların
Ve en tekil durgunlukların,
Arsız bir meşke biz düşümüydü...