Sahi Neydi Adın Şiiri - Hasan Suntur

İşkenceden kurtaramıyorum ruhumun ellerini
Ahsen
Tutsan çekip çıkartsan ızdırap dolu kuyudan
Aydınlığa otursak
Çiçekleri sulasak ve menekşeleri koklasak
Zindanlardan aydınlığa yolum
Ruhumun ucunu bulamıyorum
Gözlerini göremiyorum
Sesin değmiyor kulaklarıma
Paslanmışım
Paramparça
Delik deşik
Eksik
Kelepçeli duygularım sanki
Ahsen
Ahsen
Nasıl anlatsam içimdeki filizlenen Aşkın’ı
Günahkâr ıstırap dolu türküler sesleniyorum
Kurşun gibi deliyor göğsümü
Eriyip damlıyor içime
Sesin değmiyor kulaklarıma
Kahroluyorum
Ağır geliyor bu gururuma taşıyamıyorum
Sanki,sanki arşı omuzlarıma yıkmışlar
Belalı bir uçuruma düşüyorum
Kurtulamıyorum
Savruluyorum durduramıyorum
Bir nehir gibi
Cehennem gibi
Sürüklüyor
Yakıyor
Dayanamıyorum
Sesin değmiyor
Çekip çıkartsan ıstırap dolu kuyudan
Öpsen yaralarımdan öpsen
Kan kızılı dudaklarınla öpsen
Saat 3,20
Kokulu bir mum yakıyorum karanlığıma
Mum eriyor ben eriyorum
Ahsen
Ah sen sesini duymuyorum
Göremiyorum rengini
Kurtaramıyorum ruhumun ellerini
Tutup çıkartsan
Deli bir rüzgar
Korkunç bir uğultu
Geceyi dişlerinin arasında çiğniyor
Savuruyor yapraklarını ağaçların
Sert sert çarpıyor kalbimin kapılarına
Adın geliyor ağzıma
Sahi neydi adın