Sahi ne zaman Şiiri - Yüksel Şeker

Sahi ne zaman unuttuk çocukluğumuzu
sokak aralarında oynadığımız saklambaçları,körebeleri
daha dün koşturmuyor muyduk macun şekercisinin peşinden
simsiyah okul önlüklerinde hepimiz bir değil miydik
mabel sakızlarımız vardı arap bacı resimli
kılıçlarımızı tahtadan yapardık
okul bahçesinde yağ da satardık bal da
ne güzel ne masum günlerdi onlar
sevdiğimiz kıza dokunmak için atçılık oynuyor der
saçlarını tutardık
ellerini tutmak içinde
elerini avuçlarımızın içine alır ele vurmaca oynardık
o çok canımızı acıtsa da
biz vururken acıtmamaya özen gösterirdik
''seni seviyorum'' ya da ''karıcım'' demek için
evcilik oynardık
sabah işe gidiyormuş gibi çıkar
iki dakika sonra sanki akşam olmuş gibi işten eve dönerdik
aklımızca kurnazdık, ne kurnazlık ama
meyvaları ağaçlardan yerdik hiç düşme korkusu duymadan
hele ki kırmızı dut ağacına çıkmışsak
elimiz yüzümüz dudağımız giysilerimiz kıpkırmızı olur
öyle inerdik annelerimizden dayak yeme pahasına ağaçtan
sokaktan içeri girmek bilmezdik
annelerin ''oğlum baban gelecek gir artık içeri''demesine
ne tatlıydı ''Anne beş dakika daha'' demeler
televizyonlarımız yoktu çoğumuzun
ama radyolarımız vardı arkası yarınlı
duşa kabinde değil ateşte kaynatılan kazandan
maşrapa ile üstümüze yaka yaka dökülen
suyla yıkanırdık hepimiz
sabundan gözlerimiz yana yana
postacı yolu gözlerdik
şarkımız bile vardı
''bak postacı geliyor selam veriyor
herkes ona bakıyor merak ediyor''
ne şarkıydı ama
ne de olsa bizden biriydi artık
postacı ile beraber dolaşırdık
''abi bize mektup var mı?'' diye diye
şimdi hepsi mazi de
aklımıza gelince
yüzümüzde oluşan acımtrak gülümsemelerimizde kaldı
hay Allah biz ne zaman büyüdük
ne zaman yaşlandık
ne zaman çoluk çocuğa karıştık
sahi ne zaman unuttuk çocukluğumuzu...!!!

Yüksel ŞEKER