Şahı Hubasın Sen Şiiri - Kenan Tortum

Cılgadan geçerim yar, asuman kör busarık,
Mahmur gönlüm ister, baki olan nevbahar.

Bidar iken azm-i didar eyledim bi çare,
Bıktım zemheriden, bedrde narına el verdim.

Şahı hûbansın sen, leyli aydınlatan vechin,
Mestur iken kalbim, babullahda sen dilendim.

Kulbe-i ahzen sandım sensiz her bir diyarı,
Tefrikayla sınandım, musibete bulandım.

Köhne günleri güftar eyledim, ahzan oldu.
Bahr-ı muhite döndü abrem, ağladım durdum.

Şivekar olup tezme, ukbâya kalır medet,
Mecal kalmadı bende, ömrümün mihricanı

Bir miftan ile aç; nail ol, mecruh kalbime,
En şık libasla gidelim, o sonsuz düğüne.

Bertaraf olsun ahzan, tezbaharımsın sen,
Zuhrettin gönlüme, gökteki sakık gibi sen.