yeşil gözlerinde kırık siyah parçalar
nesnelerle arana koyduğun o ürkütücü mesafe
varolmayı reddedişindeki soyluluk
aile sırlarımız, mektup aşkları
inanmak ve anlamak için eğitilmiştin
severdin insanlara bakmayı
kendin bile fark etmeden çözerdin gizlerini
oysa kimsenin kimseden öğrenecek bir şeyi kalmamıştı
öyle güzeldin ki korkuyordum adını anmaya
melekler kandırdı seni, uyurken omzuna konup
düşlerine sızdım, çeldim aklını
sevilmeyi keşfettin, değişti her şey
Kayıt Tarihi : 9.8.2002 01:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!