Sahi Ben Ne Diyorum Şiiri - Yusuf Aldemir

Yıldızlar söndü, evren karadı,
Bu mahşer yerinde kalabalığa yer yok.
Bir Allah bir ben birde vicdanım var.
Geçmiş karanlıktan görünmüyor, gelecek aydınlık değil.
Oysa ben eskiden karanlıktan korkardım.
Korkardım kalp kırmaktan, kendi kalbimin kırılacağını öğrenmemişken.
Şimdi gülmek için birçok sebep var,
Şimdi sevmek için birçok sebep,
Şimdi gökyüzüne bakmak için birçok sebep
Kısacası güzel olan her şey için birçok sebep var-ken.
İnsanoğlunun kalbi, bu mahşerden daha çok karanlık
Belki aç gözleri yüzünden kalpleri karardı.
Ben meczup bir insanı anlayamazdım,
İmanım o kadar kuvvetli değil
Aynı zamanda siz, yardım isteyen birini anlayamazsınız
Vicdanınız o kadar kuvvetli değil.
Bende sizdenim ancak siz benden değilsiniz.
İnsanlık ismi kadar kolay bir şey değil.
İnsanlık yaşamak gibi bir şey değil.
Oysa insan, insanlığı öldüren bir katil.
Oysa insan vicdanı bilmeyen bir cahil.
Aklım unuttuklarımla mükellef olmadı olamaz,
Aynı şekilde vicdanım bilmedikleriyle
Sahi ben ne diyorum? Af dilemek mi derdim?
Yoksa vicdanımı rahatlatmak mı?
Allahım yarattığın şeytanlar, hep aklıma girdi.
Bu yüzden sana vicdanımla sesleniyorum.
Bu karanlık, bu an, bu sesleniş, sadece benim içindi!
Anlatmak istedim, aynı zamanda ağlamak,
Bu karanlıkta bir nebze de olsa ruhumu duymak.
Zaman çok ilerledi, çocuklar karanlıktan korkar,
Onların hatırına ne olursun bundan sonrada etrafı aydınlat.
Ne de olsa Sura üfledikten sonra İsrafil,
Son mahşer de insanlar yaşadığımı yaşayacak.
-Metânet