Sahi. Şiiri - Muzaffer Asiltürk

Bir zamanlar, öyle başladı gün
açık pencerelerden içeri bakan güneş
sepsessiz bir oda uğultusu gibi doluverdi
dışarda mıyım içerde miyim
sorular sorular

günlerden kırmızı galiba
eflatun bir şarkı söylüyorum
ama daha önce hiç söylemediğim
sokağın telaşı duyuluyor inceden
ve ben herkesden farklı değilim
hatta ben bile değilim
çok eski bir şarap gibiyim sanki
eski bir masada ölü hatıralar
dökülüyorum işte kendi kıyametime

ne garip sen gelmiyorsun aklıma
dışarda mıyım içerde mi

seviyorum demiş miydim sizi?

bir yerlerde unutuyorum kendimi hep
en son, çok eski bir zaman önce
eski bir gramofon yalnızlığında

yine böyle bir zamandı
hatırlıyorum şimdi
ama en son kalan aklımda
saçmasapan bir rüyanın
hiç olmuş olmamışlığında

sahi!
seviyorum demiş/miydim sizi?