Düşünüyor yine…
O’na bu vakti verene şükrediyorum ben de.
Meraktan ölecek ilk kişi olmadan,
“Sahi” diyor, biliyorum bir soru gelecek arkadan.
Adım gibi emindim bundan, sahi neydi benim adım?
En son “İstanbul”du, hatırladım.
Ne şiirler yazıldı adıma, ne şarkılar bestelendi güfte güfte
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla