Şahelâ Şiiri - Faruk Atli

ŞAHELÂ

-O halde bu suskunluk ne içindir Şahelâ-

Takvimler bir meçhule koparken adım adım
Saatler iz bıraktı her ana hüzün gibi
Ve zifri bir geceye ram olurken muradım
Gözlerin doğuverdi bir mukaddes gün gibi

İşte o beklediğim vakit geldi nihayet
Efkâr kirpiklerimi terkediyor Şahelâ
Çünkü senin gelişin kusursuz bir hidayet
Günahlarım tövbemi farkediyor Şahelâ

Ne varsa yaşadığın, yaşadığım Şahelâ
Bu gece yakacağım ne varsa düne dair
Ve kalbim bir volkanın dudaklarında hâlâ
Bütün günahlarınla bu ateşe sen de gir

Öyle bir yanalım ki merhamet etsin ateş
Halimize içlenip ağlasın bütün sular
Ne bir dengimiz olsun ne de sevdamıza eş
Bu imkansız rüyâya hayret etsin uykular

Akrebin kıskacında ilerlemekte zaman
Ömrün maverasında ne çıkar son fasılsa
Neyi değiştirir ki artık beni anlaman
Beni anladığın gün öleceğim nasılsa

Değil mi ki ben seni yaralı bir ceylanın
Avcısına ürkekçe bakışında sevmiştim
Değil mi ki hükmünü yok sayarak Leyla`nın
Mecnun`un sahraları yakışında sevmiştim

Sen başka nefeslerde hülyalara dalarken
Ben ise yücelere zehir kustum Şahelâ
Oysa konuşulacak o kadar çok şey varken
Hâlâ anlamadın mı neden sustum Şahelâ

Anlamayacaksın da...

Faruk ATLİ.