ağzım yandı bir kere,yoğurdu bile yemem
sevdâ dedikleri şey,kezzaptan da betermiş
her dert mahfuzdur bende,kimseye söyleyemem
kalbimde yanan ocak,bir buz gibi tütermiş
aklımı al Allah'ım,ya gözüme perde çek
dayanamıyorum artık,bir melal sardı pul pul
nâmus en büyük erdem,ölümse bir mor çiçek
bunların rüyasını görüp durur istanbul
sözler ham,sözler kısır,anlatabilmez cenneti
biraz da naz ediyor onbeşinde kız gibi
halbuki daha zordur anlatmak kıyâmeti
kıyâmetler toplarım yerden bir cımbız gibi
ben ömrümle siperim,acılarına senin
bir kelebeğim ki ben,bir günüm ellibin yıl
şahdamarınım,bilmez...uyur bunu gülşen'in
miy'adın çığlığıdır,saçlarından düşen kıl
03-09-2010
Mustafa PınarbaşıKayıt Tarihi : 5.10.2010 04:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!