sen, ilk göz ağrım;
-güneşte yansıyan!
cama düşende endam,
-resimli aynam!
yani yalan dünyamsın.
gözbebeğimdeki dimağım
yan bakışımı alan
-yani bir kördüğüm.
sol köşedeki ahbabım
lafı uzatan dilim, ikinci çayı söyleten
arkada kalan gözlerim
-yani şahanım.
sonrasında bir olmazım
güneş gözlüğümdeki siyahım
buğulu camlardaki karaltım
dile gelmeyen yasağım
gecedeki düşüm
-yani yok'um.
şimdi ise hiçbirşey,
ne dert ortağım, ne de dermanım
işlenmeyen günahım, belki sevabım;
-yani meleğim.
belki,
serseri bir göktaşım
bazen bir güneş patlamam
bin yıldızından biri yani evrenin.
yok ki kaçışım;
galiba benim; göz kamaşığımsın,
-yani ışığım...
25.06.1999 - 2009-2012
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 27.12.2007 11:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğa ile anlatılabilir mi bir iyelik zamiri? Kimin kime ait olduğunu nasıl anlatabiliriz? Aidiyet ne olabilir? Derecesi nedir? İşte, bunları sorgulatmaya yönlendiren bir şiir denemesi. Alın işte; deneyelim görelim! Saygılarımla...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!