Şahan GÜLCE Sonem Şiiri - Osman Öcal

Dünya ne şinanay ne de dümbelek,
Kendi kaderine kırıldı Şahan.
Boz bulanık idi duruldu Şahan;
Nerde hayat dokuz renkli kelebek.

Ne cemre bıraktı ne bahar kaldı,
Kar yağdı başına uçtu gazeller.
Düşenin halini ne bilsin eller;
Bir ala gözlüye tövbekâr kaldı.

Bir sevdiği vardı yalın sekerdi;
Gülüşünü esir alıp eşikten,
Yuvarladı salladığı beşikten.

Gözleri nazarlık tadı şekerdi;
Üşüyen gönlünde sardığı koza,
Yemin etse n’olur cümbüşe saza.