Şah Verdi… Şiiri - Haydar Demoğlu

-*- Şah Verdi… -*-
Onu Şah verdi, yürü evlat dedi,
Tabi bu yol yalnız yürünmez bildi,
Bir yar verdi yanına yoldaş etti
İki gül’le yuvaları şenlendi.
*
Bu yarenlikte birşeyler eksikti,
Yaren oldu ilk gül neşe verdi.
Biraz yokluk, darlık, cefa çektirdi
Yeni gül, yeni umutlar getirdi.
*
Bunlar bolluğun kıymeti içindi,
Makam verdi, mevki verdi, yol verdi
Dününü bugününe örnek verdi,
Onu şah verdi yürü evlat dedi.
*
Merhameti yüreğine bol verdi.
Ceddi demden, demoğlu oluverdi,
Şah bazen de yâri yoruldu belki
Bugün, dünkü sıkıntılara değdi
*
Bazen Şah bazen de yar kibir etti
Çevresini tepeden seyir etti
Çok geçmeden ikisi de gördü ki
Sevmek sevilmek hayatın gerçeği
*
Yar ile evlat gönülde var murat,
Uzanan ellere dem oldu, sırat,
Kol oldu Şah kimisine de kanat,
Olgunluktur sevilmeye teminat
*
Aktı zaman ömür aldı demini,
Gençlik kâmilliğe verdi yerini,
Dargınlığı küsü yürek bitirdi…
Akil kemal şahı erdem eyledi.
*
Onu şah verdi yürü evlat dedi.
Gönüldür hayatta her şeyin piri.
Dil kurutur, dil yeşertir sevgiyi,
Şah; göz bebeyidir ışığın kendi
*
Şah ışıldar, aydınlanır çevresi,
Haki olmaktır şahın öz mayası,
Taş atana gül sunmaktır meyvesi,
Ad almak değil, ad olmak gereği.
*
Demoğlu’yum der; görüp bildiğimi,
Söyledim içimden geldiği gibi,
Demeden eğitimsiz, eğitimli,
Bir nazarla görebilsek âdemi.
Haydar Demoğlu/İzmir