Şah ve Sultan Şiiri - Ahmet Bulgay

ŞAH:
Menem cihan, kime nesi
Güler Taçlım, gelir sesi
Bir güzele bakma ilan
Men cihanım diyen nesi?

SULTAN:
Ben cihanım, cihan benim
Namı diğer Yavuz Selim
Bir güzele vurulmuşum
Taçlı Hatun ki o benim

ŞAH:
Sen öyle san zalim Selim
Karda kışta sende elim
Kızılbaşlar durur iken
Öpüp kokla gönder elim

SULTAN:
Senin elin mundar oldu
Kızılbaşlar telef oldu
Taçlı yardan başkasını
Gönül gözüm görmez oldu

ŞAH:
Gören gözlerin kör ola
Taçlı Hatun görmez ola
Cenk meydanında kalanlar
Elbet gider köle ola

SULTAN:
Sen ki meydandan kaçansın
Güzel yarin bırakansın
Taçlı Hatun köle değil
Sen ki köledir sanansın

ŞAH:
Ah Taçlım güzel yar Taçlım
Kirpikleri ok bakışlım
Ben ki seni bırakmadım
Yüzüne benler nakışlım

SULTAN:
Taçlı ki artık benimdir
Kalbi artık kalbimindir
Yüzündeki benler benim
Canıma can katanımdır

ŞAH:
Menem ki Şah Hata-i'yem
Er meydanındaki körem
Güzel Taçlımı almadan
Çaldıran'dan kaçan menem

SULTAN:
Ben ki cihan Sultanıyem
Gürz bakışlı Selim-i'yem
Taçlı güzeli de aldım
Bu cihanda ebediyem

Ahmet:
Garip Ahmet aldı sözü
Hem kendisi hem de gözü
Taçlı Hatun güzel emme
Yaktı yine iki özü

Ahmet:
Bir çıbandır, dertli Selim
Taçlı yoktur, Şah be-kerim
Dünya kimseye kalmadı
Allah büyük, Allah kerim.

13.01.2011
Van