Şah ve mat Şiiri - Seyran Otuzow

Kamış kesti mi avuçlarını
Saçların belki karadır kim biliyor.
Ağladıktan sonra gülmüş müydün Leyla o zaman?
Avuçların dolmuş muydu yaştan?
Nerede hatıra bıraktığınız izler...
Umutsuz kaldın mı hiç, şah ve mat!
Nehir döktüğünde boğulan denze
İçimdeki sessiz bağlar dinlenir
Ağaçların arasından yankılanır ışık
Tümlük yıkanıyor, şah ve mat!

Şehadet parmağı havada şekil çiziyor
Kimse böğründen dürtmez
Fikre dalana dek gönüllü gönülsüz
Son sözlerini söylersin
Şah ve mat!