Şah Mat Şiiri - Mustafa Turay

Kendimi,
hastalıklı bir ihtiyarın son hırıltılarına yazıyorum
Sesi çatallaşmış ihtiyar hasta yatağında,
adımı ağızlardan ağızlara dağıtırken
çoğu zaman nefes almak bile çok zor mu zor geliyor
Utanç kadar yalnızım, yalnızlığım kadar da suçluyum

Son dualarımın ardından, kış gecelerinde
cebimde taşıdığım kömür parçalarının kararttığı
avuçlarımı göğe kaldırıyorum
Artık söylenecek tüm sözler şah mat oldu
Artık edilecek tüm vedaların kellesi uçtu
ve şimdi yazabildiğimce kendimi hastalıklı bir ihtiyarın
felç inen sol elinde son gerçek hikâyeme doğru
dörtnala koşuyorum…