Gün geceye kavuşurken,
Yalnızca düşünceler dans eder ayışığında,
Beklemez güneşi, beklemez sabahı yalnız ruhlar.
Son perdesi oynanan oyunun.
Hep susmayı, kaçmayı tercih etmişse ruh
Onursuz yaşayamayacağından.
Sonunda bir ıslık sesi ile dalar sahneye ruh.
Şah çeker vazgeçmeyen hayata,
Haydi! der.
Başı dik, mağrur.
Son meydan okumam, son hamlem.
Sıra sende.
Gel ne ile geleceksen
Gel hangi acı çökertir beni
Hangi ihanet böler karanlığı
Oyna son oyununu.
26.01.2012
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
