-Şah Mat- Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

Sıyrıldım, manaları gölgeleyen maddeden,
Oturttum, dizlerimin arasına başımı..
Koptu pamuk ipliği, ayrıldı ruh ve beden,
Gördüm.. bedensiz kollar taşırken naaşımı..

Yanarken tüm ışıklar, bende her şey karanlık,
Heyhat! bir ihtişamla çattı sabahsız gece..
Nefes alıp yutkunmak, mümkün değil bir anlık,
Dizlerimin üstünde titriyorken öylece..

Bir ses duydum içimde, bir bıçak gibi kesti,
Hayat ile aramda..koptu bütün lehimler..
Beynimi tırmalayan, o ne garip bir sesti,
Gıcırdayan bir kapı..ve dirildi vehimler..

Şaha kalktı bir anda, kalbimin vesvesesi,
Çıktım darağacına..geçti boynuma düğüm,
Sardı, kelepçeledi, kasavetin kafesi,
Tüm renklerin içinde, yalnız siyah.. gördüğüm..

Çizdi o an üstümü, kan mürekkepli kalem,
Açtı kapılarını, sonuna kadar.. memat..
Devrildi santraç tahtam, yıkıldı filim, kale'm,
Tek karede hapsoldum, son bir hamle..şah ve mat..

ahmet turgut atlık

23.12.2009