Ben kendimi sürüyorum namluya.
Sanırım öz vatanımda sürünüyorum...
Bir avuç şiir oluyorum eşsiz, fakat!
Her tetiğe basışımda bir daha ölüyorum...
Dizilmiş satırların çokluğunda inliyorum...
Tekrar-tekrar vurulan O imgenin eşliğinde!
Kimseler de görmüyor ne katili ne kurşunu...
Kurşunlar yağıyor üstümüze,her yandan; namussuzum!
Kayıt Tarihi : 2.9.2008 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!