Şâh-ı Rabbani Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Diyar diyar ziyaneyim.
Yâr elinden divaneyim.
Yüzün benim ibadetim.
Pir bedenden gider oldu.

Ne küskünüm ne de kırgın.
Ne güçlüyüm ne de yılgın.
Dünya güneş karşı çıksın.
Benim gözler görmez oldu.

Hak yanında batiniyem.
Kul özünde zahiriyem.
Pir yolunda aciziyem.
Çıktım, yolum yoldaş oldu.

Hakkı ben kendimde buldum.
Canım sattım sende buldum
Niyet çektim sana uydum.
Dilim, sözüm bilmez oldu.

Beden Hakkın emaneti,
Kabul etmez ihaneti.
Doğum bunun bidâyeti.
Aldım çamur, beden oldu.

Ehline söz ettirmeye!
Zamanı boş geçirmeye!
Bir bu yoldan vazgeçmeye!
Bak sözün nasihat oldu.

Sarık takana hoca der.
Hacca gidene hacı der.
Yalanı günah bilmezler.
Küfür, hacı hoca oldu.

Şah-ı Kebir pek düşünür
Tek miskinliğe yürünür.
Canı Rahmanın mührüdür.
İlham etti, şiir oldu.

Âşık Şah-ı Kebir