Şah-ı Geylâni Şiiri - Hüseyin Kotan

Canında cananı buldun
Ömrünü yoluna koydun
Sultanül evliya oldun
Efendim şah-ı Geylânî

Hasan, Hüseyin soyundan
Ali Mürteza boyundan
Nurdan melekler huyundan
Sultanın Şah-ı Geylânî

Dervişlere himmet verdin
Kutupluk libasın giydin
Arifler seyyidi sendin
Cananım Şah-ı Geylânî

Göklerden sancağın inmez
Güneşin ufuktan sönmez
Sensiz yüzümüz gülmez
Efendim Şah-ı Geylânî

Üstünde vakar şecaat
Resul’e sonsuz itaat
Allah, Vahid, Ahad,Sâmed
Sultanım Şah-ı Geylânî

Gözlerdi gözüme bakan
Sevdandı gönlümü yakan
Civanmertlik tacı takan
Cananım Şah-ı Geylânî

Tutuldum güzel rehbere
Kayıt oldum ol deftere
Vuruldum Gavs-ı Ekbere
Efendim Şah-ı Geylânî

Şaşırırsam tut elimden
Himmetin azaltma benden
Korkarım o heybetinden
Sultanım Şah-ı Geylânî

Menzil, menzil engel aştım
Çağladım, coştum, taştım
Dervişlik sevdana düştüm
Cananım Şah-ı Geylânî

Yalvaralım ol Hüda’ya
Yaraları tabip sara
Canlar kurbandır Mevla’ya
Efendim Şah-ı Geylânî

Nimet biter dane, dane
Şeref verir hane, hane
Tasavvufta tek merdane
Sultanım Şah-ı Geylânî

Huzurda boyunlar eğdik
Halkayı zikire girdik
Allah için canlar sevdik
Cananım Şah-ı Geylânî

Müridine cefa eden
Koltuğunda bulur kefen
Tevhid okur günden erken
Efendim Şah-ı Geylânî

Dostlarının hepsi sever
Hayalin cihanlar değer
Namerdim dönersen eğer
Sultanım Şah-ı Geylânî

Seni seven kalmaz yolda
Erenlere oldun dalda
Makamı gülü Bağdat da
Cananım Şah-ı Geylânî