Şah Damarı Yanlızlığımsın

Mut şarkıları söylerdi yüreğim bir zamanlar
Şimdi fırtınalar besteleniyor orada
Mavi ay giyinirken altın sırmalı atlaslar
Gecenin hüznü dinleniyor söyleyemediğim şarkılarda.

Ne umut, ne sevinç kaldı çiçeksiz bahçemde
Yeşerecek tohum bile kalmadı attığım her adımda.
Bir kasırgaydı esen; kırdı döktü; benliğimde
Eskimeyen tek şey kaldı, VUSLAT, avuçlarımda.

Koklamaya kıyamazdım,solmayasın diye, manolyaydın
Mevsimlerden kış, aylardan aralık.
Kendimce diyordum, gitmelerine dayanamazdım,
Herşeyin bir sonu varmış, dayandı kapıya ayrılık.

Artık acılarla kanayan yüreğimdeki dinmez sancısın
Perde perde inen akşamın sessizliğinde.
Olmayan sabahların ağlayan çiy tanelerinde
Bekçiliğini yaptığım şah damarı yanlızlığımsın.