Şah Beyitler-6 Şiiri - Nihat Malkoç

KEFENİN CEBİ

Giden ne götürdü ki cep olmayan kefende
Tepilenin hakkı var, üzerinde tepende

KIYAMET

Güneş batıdan doğar, ummanlar doyar suya
Can bedenden ayrılır, ruhun dalar uykuya

GÖNÜL KOCAMAZ

Bülbül yanar aşkından, bahçelerde solar gül
Beden ihtiyarlasa yine kocamaz gönül

AHİR ZAMAN

Bin sene de yaşasan, ömrün nihayeti var
Ahir zaman gelince ölü diriye ağlar

YOL

Kırılır bir gün elbet kanadımız, kolumuz
Nihayet bulur ömür, Hakk’a düşer yolumuz

ALACAKLIDAN KAÇAN...

Ter bastı boncuk boncuk, suçlu gibiyim bugün
Alacaklıdan kaçan borçlu gibiyim bugün

REZİDANSIN GÖLGESİ

Olmazları oldurur bu tuhaflar ülkesi
Gecekonduyu ezer rezidansın gölgesi

HER NEFES BİR ÇIĞLIK

Ne gariptir, bedenim ağustosta üşüyor
Aldığım her bir nefes çığlığa dönüşüyor

UMUDUNU KAYBETME

Yolunu kaybetsen de kaybetme umudunu
Hakk yetişir imdada, darda koymaz kulunu